Sou Raftery, o Poeta,

cheo de amor e de esperanza,

con ollos que non teñen luz,

e con tenrura sin pena,

Vou cara ó Ponte en pelerinaxe

pola luz do corazón,

débil e canso

deica o fin do camiño.

Olládeme ágora,

cara a parede,

a petos valeiros.

 

[“Lamentos gaélicos”. Faro de Vigo, 27/08/1961. Grial, nº 43, 1974]