Laio por Irlanda

 

Non sei de cousa algunha baixo o ceo

que axude ó Gael ou que lle seña amiga,

si non é o mar onde temos de ir

ou o vento que vai levando a porto

o barco que de Irlanda nos arreda.

I é con razón que son nosos amigos

este mar que medróu coas nosas bágoas,

o vento errante cheos de sospiros.

 

[“Lamentos gaélicos”. Faro de Vigo, 27/08/1961. Grial, nº 43, 1974]